Przyborowski (Sulima-Przyborowski) Karol (1824–1879), chirurg, działacz społeczny. Ur. 19 VIII w okolicach Chojnik na Polesiu, był wnukiem dzierżawcy u Karola Prozora, oboźnego lit.
Po wczesnej śmierci ojca P. żył w trudnych warunkach materialnych. Uczył się w szkole powiatowej w Mozyrzu, a potem w gimnazjum w Kijowie, które ukończył w r. 1840. Następnie studiował medycynę w Moskwie. W r. 1848 uzyskał stopień doktora medycyny na tamtejszym uniwersytecie na podstawie rozprawy pt. Nonnulla de morbo Brighti (Mosquae 1848). Przez kilka lat pracował jako lekarz prywatny w gub. smoleńskiej. Następnie wyjechał do Petersburga, gdzie słuchał wykładów chirurga Mikołaja Pirogowa. W r. 1852 zdał tam egzamin na operatora. W r. n. przybył do Kamieńca Podolskiego jako operator na posadę członka Wydziału Lekarskiego Rządu Gubernialnego. Zwalczał polipragmazję i upusty krwi, uważając, że zadaniem medycyny jest pomagać naturze. Jako chirurg P. miał dużą wziętość i autorytet. Był rozjemcą i pośrednikiem wśród lekarzy miejscowych. W r. 1859 P. wspólnie z Adrianem Baranieckim i Wincentym Stadnickim założyli Tow. Lekarzy Podolskich. P. był sekretarzem dorocznym Towarzystwa (1859–61), sekretarzem stałym (1862) i podskarbim aż do rozwiązania Towarzystwa w r. 1865. Do nowo utworzonego w r. 1877 Towarzystwa wszedł jako członek czynny. W r. 1862 objął zarząd szpitala miejskiego w Kamieńcu. Od 1 XII 1862 prowadził oddział kobiecy i oddział dla obłąkanych. Dzięki jego staraniom szpital uzyskał osobny dom dla obłąkanych. Od r. 1863 pracował również w Szpitalu Starozakonnych.
P. działał także społecznie. Pomagał Antoniemu Józefowi Rollemu w zbieraniu składek na naukę dla ubogich uczniów. Gdy w r. 1862 miastu groziły pożary, P. brał udział w pracach komitetu nad zorganizowaniem wart nocnych i uczestniczył w nich. Ułożył projekt ochotniczej straży ogniowej, gdy jeszcze nie myślano w Kamieńcu o tej instytucji. W czasie powstania styczniowego wszedł w skład Podolskiego Komitetu Rewolucyjnego. W r. 1864 utworzył komisję do opracowania ustawy mającej być podstawą przyszłego samorządu miejskiego i pracował w niej przez kilka miesięcy. Ponadto chcąc dać dobry przykład wszedł do komisji kwaterunkowej i zaprowadził tam wzorowy porządek. W r. 1878 po wprowadzeniu reformy miejskiej został prawie jednogłośnie wybrany na prezydenta miasta. Z przyczyn niezależnych od siebie nie sprawował tego urzędu, ale radnym pozostał do śmierci. W r. 1879, po ustanowieniu z radców i lekarzy Komisji Sanitarnej dla oczyszczenia i uporządkowania pod względem sanitarnym miasta, został jednogłośnie obrany jej prezesem.
P. ogłosił Krótki rys epidemii moru panującej w Kamieńcu w końcu 1861 i na początku 1862 roku („Rozmaitości Lek.” 1862), Sprawozdanie z czynności lekarskiej w szpitalu miejskim w Kamieńcu Podolskim za rok 1863 („Tyg. Lek.” 1865), Sprawozdanie ze szpitala Starozakonnych w Kamieńcu za rok 1863 i 1864 (tamże). Przetłumaczył z niemieckiego pracę F. Hebry, „O wyprysku” (Pet. 1862) oraz jego artykuły: „Rybia łuska (Ichthyosis)” („Tyg. Lek.” 1862), „Nieprawidłowe ubarwienie skóry” (tamże 1862). Od r. 1874 tłumaczył także dzieła historyczne. Z niemieckiego przełożył R. Röpella „Dzieje Polski do 14 stulecia” (Lw. 1879 I–II), pozostawił w rękopisie przekłady Röpella „Polen um die Mitte des 18. Jahrhunderts” i Jakuba Caro 2 tomy „Geschichte Polens” dla okresu XIV i XV w. Rękopisy te prawdopodobnie zaginęły. P. zmarł 14 (26) XII 1879 w Kamieńcu Podolskim, pochowany został na miejscowym cmentarzu.
P. był dwukrotnie żonaty. Z pierwszą żoną (ślub 1853) Marcelliną z Chmielowskich (1832–1865) miał 5 dzieci.
Konopka, Pol. bibliogr. lek.; Enc. Org. (1898–1904); Kośmiński, Słown. lekarzów; – Rolle M., Kamieniec Podolski, W. [b.r.] s. 36; – Protokoły zasedanij Obščestva Vračej Podol’skoj Gubernii za 1878/79 i 1879/80 gg, Kamenec’ Podol’skij 1881 s. 147–9; Rolle J., Sprawozdanie z czynności Towarzystwa Lekarzy Podolskich za rok 1864, W. 1865 s. 4–8; – „Dwutygodnik Med. Publ. i Praktycznej” T. 4: 1880 nr 1 s. 22; „Kłosy” T. 30: 1880 nr 760 s. 54–5 (s. 49 fot.); „Kultura i Społecz.” T. 17: 1973 nr 2 s. 219, 230, 236; „Medycyna” T. 8: 1880 nr 2 s. 32; „Przegl. Lek.” R. 19: 1880 nr 2 s. 27; „Tyg. Illustr.” 1880 nr 234 s. 391 (s. 393 podob.); „Tyg. Lek.” R. 17: 1863 nr 15 s. 124; „Tyg. Powsz.” 1880 nr 4 s. 49–51 (J. Rolle; portret).
Teresa Ostrowska